Na de mat op ondernemerspad

Met vallen en opstaan

“Heel veel mensen denken dat ik een harde tante ben die een muur rond zich optrekt. De ‘mens’ Gella is echter zeer toegankelijk, open, en enthousiast. Ik ben positief en strijdvaardig én ik blijf geloven in de goedheid van mensen. Natuurlijk krijg ik soms een dreun van het leven, maar ook over die kwetsbaarheid ben ik zeer open, wat ik dan weer als een sterkte beschouw. Op moeilijke momenten moet je durven ventileren en heb je iemand nodig die luistert, die je een duwtje in de rug geeft of die de weg wijst. Het heeft geen belang of je die persoon coach, mentor of beschermengel noemt, het is gewoon belangrijk om zo iemand te hebben. ‘Nonkel’ Eddy - al dertig jaar haar steun en begripvolle beschermengel - heeft die rol altijd onvoorwaardelijk voor mij vervuld.

Als ‘ondernemer’ probeer ik ook een inspirator en steun te zijn voor anderen, omdat ik uit ervaring weet dat zo’n ‘geestelijke gps’ heel belangrijk is. En dan zijn we meteen bij het hoofdstuk ‘Gella de ondernemer’. Eddy was in de herfst van mijn carrière al volop aan het nadenken over de volgende stap in mijn leven. Hij had maar liefst zes mogelijke pistes uitgetekend, maar het is toch iets anders geworden. Het was een verhaal van vallen en opstaan, van trial en error, maar het bleek nooit een doodlopend spoor. Omdat ik van afwisseling hou, bestaat mijn job uit drie pijlers.

Enerzijds is er ‘de bekende kop Gella’, die actief is als ambassadrice, commercieel uithangbord en pr-gezicht voor bedrijven en producten die passen bij mijn dna. Een tweede aspect zijn mijn activiteiten als event planner: ik bijt me met even veel plezier vast in een fantastisch familieweekend als in een teambuilding of een innovatieve incentive. Als coach en keynotespeaker heb ik van een passie een derde professionele pijler gemaakt. Mijn eigen ervaringen vormen de rode draad van mijn betoog, dat zich steevast ontpopt tot een interactieve dialoog.” 

Ook een gebroken nek kan je uitsteken

‘Gouden Gella’ kan putten uit een rijkgevulde verhalentrommel en ze schreef haar wedervaren neer in twee boeken. “Mijn eerste boek is een unieke formule: het is een autobiografisch duoverhaal, waarin Eddy’s leven en het mijne zoals in de realiteit naast en door elkaar lopen. Het gaat over onze gezamenlijke klim naar de top, de mooie periode waarin we schitterden aan het judofirmament én over het leven na de sport. Dat boek vormt de basis voor geanimeerde gesprekken met mijn publiek, dat vaak uit ondernemers bestaat. Er zijn verrassend veel gelijkenissen tussen de carrière van een sporter en die van een zelfstandige: zelf hamer ik erop dat het essentieel is om aan stressmanagement te doen en om steeds opnieuw recht te krabbelen na een tegenslag. Zo’n "lezing" gaat er steeds ongekunsteld aan toe: ik stimuleer interactie met de aanwezigen en ga geen enkel onderwerp uit de weg. Zowel inhoudelijk als vormelijk zijn die speeches stijf noch academisch: ik antwoord steeds recht voor de raap en vind een ‘rondematgesprek’ levendiger dan een frontale monoloog in een aula. 

Mijn tweede boek gaat over mijn sabbatical: een jaar lang trok ik er met de rugzak op uit, waarbij de route gedeeltelijk bepaald werd door bezoeken aan invloedrijke Vlamingen in het buitenland. Het jaar stond bol van de onbeschrijfelijke ontmoetingen, met onder meer Poetin en de Dalai Lama. Ik stond niet alleen oog in oog met grootheden, maar ook met enorme ellende en met mezelf. Reizen vormt een essentieel onderdeel van mijn leven, omdat het frappante gelijkenissen met dat leven vertoont. Ik ben dol op de bergen: de steile klim naar boven kan keihard zijn, maar het gevoel op de top is onbetaalbaar. Ik zal zowel letterlijk als figuurlijk zelden of nooit het voor de hand liggende pad nemen: ik wil mijn eigen spoor banen, op mijn trektochten en in mijn leven. Ik steek mijn gehavende nek uit, met het risico hem nog eens te kwetsen, maar de voldoening rechtvaardigt dat risico. Sober reizen is een mooie en efficiënte manier om het leven te leren, al is de tocht nooit ten einde.
Ik praat enthousiast over mijn ervaringen, maar ik por niemand in een bepaalde richting. Iedere vogel zingt zoals hij gebekt is. En al wil ik mijn vleugels strekken en de wereld verkennen, ik ben de laatste om iemand te veroordelen die het veilige nest niet wil verlaten.”

Getrouwd met de job, maar wel een passioneel huwelijk

Gella maakt indruk op me: haar verhaal combineert gedrevenheid met oprechtheid, en ze lardeert haar woorden met een gulle lach. Ik pols met oprechte interesse naar haar drijfveer en modus operandi als ondernemer.
“Laat het duidelijk zijn dat je na een carrière in het judo niet ‘binnen’ bent, zelfs niet als je absolute wereldtop bent en tegelijkertijd heel sober leeft. Werken is dus geen keuze maar een must, al voelt het voor mij niet als moeten. Ik kom uit een nest van zelfstandigen en ik voelde al snel dat die constructie ook het beste werkt voor mij. Ik ben een eenmanszaak, met Eddy als betrouwbare compagnon de route. Het ‘grote geld’ is daarbij geenszins een drijfveer, wel de vrijheid en de onafhankelijkheid die het woord ‘zelfstandig’ oproept en ook daadwerkelijk genereert.

Hard werken en niet opgeven zitten in mijn natuur en het zijn twee eigenschappen die ik met plezier en overtuiging integreer in mijn job. Ik heb een leven met heel onregelmatige werkuren, maar ik slaag er wel in om met een punctuele en accurate organisatie een strikt persoonlijke, haast organische orde te brengen in mijn bestaan. Mijn agenda staat eivol, maar hij bevat ook veel ‘windeieren’: ik plan ook bewust periodes waarin ik niet werk voor geld maar aan mezelf. Ook al presteer ik veel meer uren dan in een klassieke 9 to 5, ik zou nooit kunnen functioneren binnen dat keurslijf. Ik probeer ook echt de dingen te doen die ik graag en goed doe, waardoor werken en privé in elkaar overvloeien.

Werken is geen keuze maar een must, al voelt het niet als moeten

Ik werk hard en graag, maar reizen is ook essentieel om me gelukkig en evenwichtig te houden: als ik voor mijn job in Umbrië of Zuid-Afrika beland, voelt dat eerder als intens leven dan als werken. Ik denk dat dat mijn grootste drijfveer én voldoening is: verrijking in de niet-economische betekenis van het woord als zingeving. Hard werken betekent voor mij ook gulzig leven en dat is een heerlijk gevoel. Soms vat ik dat in oneliners, die wel veelzeggend zijn. Zo ga ik helemaal op in mijn job, maar laat ik me niet opslorpen door die job. Of wat plastischer: ik ben getrouwd met mijn werk, maar het is wel een passioneel huwelijk. Met ouder te worden, probeer ik ook bewust op zoek te gaan naar balans.”

Investeren in menselijk kapitaal

Angst voor middelmaat: het lijkt het credo van heel wat ondernemers. Wil Gella ook als ondernemer de top bereiken?
“Ik wil top zijn in mijn werk, maar dat staat niet gelijk aan schaalvergroting. Als ondernemer ben ik bescheiden: ik wil voldoening halen uit wat ik doe en voldoende hebben om te doen wat ik graag doe. Ik zou meteen kiezen voor minder verdienen en meer vrijheid, nooit voor de omgekeerde combinatie. Ik kan mijn ziel ook niet verkopen voor geld. Dat houdt in dat ik op heel wat lucratieve voorstellen neen zeg en dat ook zal blijven doen als ze niet in mijn filosofie passen.

Politiek is daar een voorbeeld van. Ik heb over veel dingen een standpunt en de materie an sich interesseert me, maar die wereld is de mijne niet. Mogelijkheden waren er al genoeg: letterlijk elke politieke partij heeft al gepolst en er lagen zelfs al financieel verleidelijke voorstellen klaar. Maar ik voel dat een politieke post me geen voldoening zou schenken en dan doe ik liever aan politiek achter de schermen, zonder ‘kleur’ te bekennen. Als ondernemer mag het eigenlijk blijven zoals het nu is.

Op de top van een berg voel ik me geweldig: close to heaven, down to earth

Uiteraard stel ik doelen, maar het menselijke staat daarin centraal. Zo woont mijn mama sinds kort bij mij. Ik hecht eraan om haar een fijne, gelukkige oude dag te geven. Ik maak bewust tijd om regelmatig iets te doen met haar en daar genieten we allebei van. Ook Eddy mag rekenen op mijn trouwe toewijding: in goede en kwade tijden is al meer dan dertig jaar onze ongeschreven overeenkomst én dat zal altijd zo blijven. En ik wil ook in mezelf investeren. Ik wil de vrijheid hebben om af en toe buiten de lijnen te kleuren in een leven waarin ik almaar meer waarde hecht aan balans.”

Bergbeklimmer én evenwichtskunstenaar

Ik geloof Gella volledig op haar woord, maar ik vraag me toch luidop af of ze de kick en de euforie niet mist. Is ze in een zwart gat gevallen toen eeuwige roem niet tijdloos bleek? Valt het haar zwaar om een relatief bescheiden bestaan te leiden nadat ze jarenlang de -gouden-plak heeft gezwaaid?

“Uiteraard was de euforie van een grote overwinning geweldig, maar ook die echte medailles hadden een keerzijde. Toen ik mijn nek brak, ben ik door het oog van de naald gekropen. Ik ben nog elke dag dankbaar dat ik gewoon kan stappen. Ik maak voor mezelf regelmatig een lijst op van de dingen die er echt toe doen: gemoedsrust en balans zijn vaste waarden in dat lijstje. Topsport verenigt extreme hoogtes met dito laagtes: als je die afweegt tegen elkaar, is de weegschaal ook in balans, maar de relatieve harmonie die ik nu beoog en heb, ligt me beter.

Voor mij is er echt een leven na de sport. Misschien is dat wel de zegen van judo: zelfs op het toppunt van je roem ben je je er prima van bewust dat je later aan een andere carrière zal moeten bouwen. De kans op foute investeringen of financiële excessen is ook tot een absoluut minimum herleid, omdat we gewoon geen grote bedragen hebben om mee te ‘spelen’. Genieten van het leven waarin ruimte is voor voldoende afwisseling is mijn drijfveer. Ik heb de luxe om van alles iets te hebben en van niets alles. Ik ben niet meer op zoek naar kicks, maar ik kan wel heel veel voldoening halen uit contacten die contracten worden. En er gaat niets boven het gevoel om op de top van een berg te staan. Het is ook helemaal wie ik ben: close to heaven and down to earth.

Intensief sporten zoals vroeger doe ik niet meer. Ik probeer fit te blijven, maar de jaren hebben roofbouw op mijn lichaam gepleegd. En ook mijn hoofd heeft geen zin meer om nog fysiek af te zien. Het klinkt misschien vreemd uit de mond van iemand die jarenlang tot het uiterste is gegaan, maar ik merk dat ik heel veel waarde hecht aan balans. Geluk en balans liggen dicht bij elkaar: als ik in balans ben, ben ik gelukkig en omgekeerd. En op dit moment ben ik behoorlijk in balans!”