Nagelmackers Macro economische visie
De financiële markten hebben in december de kers op de taart gezet van een fantastisch beursjaar, met winsten van +25% tot +30% op de globale aandelenmarkten. Het is dus niet vreemd dat de geopolitieke spanningen verzwakt zijn. Het mini-akkoord tussen China en de VS was een eerste opsteker, de overtuigende overwinning van de conservatieve partij in het VK het sluitstuk. Het is zeker een stap vooruit in de goede richting, nu is het enkel zaak om te evalueren in welke mate daar in de nabije toekomst een verlengstuk wordt aan gebreid (ondertekening en uitvoering beloftes handelsakkoord China/VS, quid nieuwe template handelsakkoord EU/VK). De waarderingen zijn de afgelopen twaalf maanden wel danig gewijzigd, in anticipatie op dit nieuws en betere conjuncturele tijden. De winstgroei van de bedrijven blijft voorlopig echter achter op de feiten. Er wordt eventueel een houvast geboden door de voorlopende conjunctuurindicatoren die enigszins lijken te wijzen op uitbodeming, maar nog niet op een sterke heropleving. Voor Taiwan en Zuid-Korea lijkt er licht aan het einde van de tunnel te komen, maar meer globaal genomen is het huidige klimaat nog steeds ‘lichtbewolkt’. Voornamelijk de verwerkende industrie blijft het moeilijk hebben, in contrast met de dienstensector die nog steeds goed standhoudt, zij het op een bescheiden niveau.
De centrale banken van hun kant hebben reeds actie ondernomen en heel veel actie valt hier naar de toekomst toe niet meer te verwachten. De FED is klaar om te overwinteren en kijkt rustig verder de kat uit de boom. Ook in Europa is voorlopig het dieptepunt van de rente bereikt. De ECB zit onder een ‘strategic review’ wat monetair beleid en inflatiedoelstellingen betreft. En net zoals de FED is de ECB niet geneigd om veel actie te ondernemen tenzij de omstandigheden hiertoe zouden nopen. De financiële markten lijken hier nota van te hebben genomen en hebben recent de langetermijnrente terug opwaarts geduwd, iets forser zelfs op het Europese continent.
Wat 2020 betreft kunnen we nu reeds stellen dat geopolitiek wederom een centrale rol zal spelen. Voor de Amerikaanse president Trump breekt nu een iets moeilijkere periode aan, balancerend op de uitkomst van de democratische voorverkiezingen en de economische groei die gestaag snelheid verliest. Vermoedelijk zullen zijn acties – binnenlands en buitenlands – minder expliciet zijn, al was het maar om de volatiliteit op financiële markten in toom te houden. Maar met deze president weet men nooit, getuige de recente kortstondige opflakkering van spanningen in het Midden-Oosten (Iran, olieprijs). Meer fundamenteel zullen de komende maanden gekleurd worden door de verkiezingsstrijd in de VS en de mogelijke impact van de uitkomst op toekomstige handelsakkoorden en mogelijke institutionele hervormingen. Dat laatste aspect is des te acuter naargelang de uiteindelijke democratische uitdager en of hij/zij Trump kan verslaan. Wall Street heeft de Amerikaanse voorverkiezingen nu in het vizier en dat zal waarschijnlijk gepaard gaan met periodes van volatiliteitsopflakkering. Een eerste afspraak en startschot worden begin februari gegeven (Iowa). Eind maart zullen we reeds een duidelijkere kijk hebben op de mogelijke definitieve uitdager voor de huidige president.
