Flexibiliteit in twee richtingen
Kris Peeters lanceerde onlangs het idee van een flexibele 38-uren week. Hij kondigde aan dat het de bedoeling is dat werknemers kunnen pieken in bepaalde weken, tot maximaal 45 uur per week, maar het gemiddelde over het hele jaar heen moet op 38 uur per week komen. Bij Acerta vinden we het belangrijk dat flexibiliteit in eerste instantie geassocieerd is met samenspraak tussen werkgever en werknemer.
Wat willen werknemers nu?
Vorig jaar voerden we een onderzoek bij 2 000 werknemers omtrent flexibiliteit. Wat blijkt? Maar liefst 76% gaf aan gedurende bepaalde periodes meer te willen werken, om deze extra uren dan later in hun loopbaan op te nemen. Vooral jongere werknemers zijn hier vragende partij.
De helft van de Belgische werknemers staat er verder ook voor open om te onderhandelen over de hoeveelheid uren die hij werkt. Dit moet voor hen zelfs niet betaald worden met een overloontoeslag. Ook hier zijn het voornamelijk de jongere werknemers die meer interesse tonen.
Waar een wil is, is een weg
Het is dus belangrijk die flexibiliteit in praktijk om te zetten op maat van jouw organisatie en de individuele behoeften van jouw werknemers.
Wat werknemers willen, is immers grotendeels afhankelijk van de levensfase waarin ze zich bevinden. Belangrijk is dat je als werkgever maximaal kan tegemoetkomen aan deze individuele behoeften.
Verschillende vormen van flexibiliteit
Er zijn bovendien supplementaire flexibiliteitsvormen binnen het concept werkbaar werk. Een overgrote meerderheid in ons onderzoek vond het bijvoorbeeld belangrijk zelf te kunnen kiezen van waar hij of zij werkt. Voor sommigen is dit thuiswerk, voor anderen op kantoor.
Daarnaast geven 24% van de werknemers aan voor extra vakantie te willen kiezen. 19% geeft omgekeerd aan vakantiedagen te willen inleveren voor extra loon.
De invoering van flexibele maatregelen is dus een goeie zaak, op voorwaarde dat dit in overleg gebeurt tussen beide partijen.
