De grote impact van vriendelijk “dag/dank u” te zeggen tegen elkaar
Als ik de bus neem, begroet ik altijd de chauffeur met brede glimlach. Ik neem vooraan plaats.
Soms ontspint zich een gesprek.
Ook die avond.
We spraken over voetbal. Reizen. Doen wat je graag doet. Leven vanuit goesting voor het leven.
Op die laatste bus van Leuven naar mijn woonplaats Landen hielden we halt in Tienen. Twee mensen polsten vertwijfeld of deze vervangbus ook in Neerwinden (deelgemeente Landen) stopte.
Helaas niet. Deze bus reed rechtstreeks naar Landen via een andere route.
Kan je op dát moment de chauffeur overhalen om toch maar naar Neerwinden te rijden?
…
Waarom zou die van de regels afwijken en 15 minuten te laat komen op zijn volgende geplande halte?
En andere reizigers misnoegd maken?
Zijn werkgever doen steigeren?
Waarom zou hij dat doen voor iemand die hij niet kent?
Ik zei aan die mensen: "stap op. Worst case moet je straks 4 km te voet van Landen naar Neerwinden". Eén van hen drie was een jongeman van 18j. We bleken enkele gemeenschappelijke contacten te hebben. Zijn moeder kende ik via Facebook chat. Een student van me was een voetbal collega van hem.
De chauffeur vroeg ik: "wat zou je er van denken om die mensen thuis te brengen, naar Neerwinden? We kunnen hen toch niet op dit nachtelijke uur aan hun lot overlaten?"
De chauffeur was overtuigd van deze goede daad. Hij gaf me zijn GSM en vroeg me om het adres in Waze in te geven. Aangekomen in Landen, herkende de verantwoordelijke van de NMBS me van 20 jaar geleden, toen ik voetbalwedstrijden arbitreerde van hem. Ik zei: "is het OK voor u om die chauffeur een ommetje te laten maken naar Neerwinden? Dat zou pas een aangename verrassing voor hen zijn."
De chauffeur bracht die 3 mensen naar Neerwinden.
Tegenwoordig zeggen mensen te weinig dag. Begroet en bedank altijd een chauffeur. Met die kleine gebaren van vriendelijkheid dwing je misschien wel goede daden af.
Stijn Van Der Meulen
stijn@netwerkers.be
