PSD2: Europese richtlijn voor betaaldiensten

Wat betekent PSD2 nu concreet?

1. Openstellen van rekeningen

De meest ingrijpende verandering is dat banken voortaan verplicht zijn om de transacties van zichtrekeningen met erkende derde partijen te delen als je dat zelf expliciet vraagt, of ‘Open banking’. Ze moeten ook betalingen met die zichtrekeningen via erkende derde partijen mogelijk maken. ‘Erkende derde partijen’ zijn bedrijven die een vergunning hebben om betalingsdiensten aan te bieden.

Aanbieders van betalingsdiensten moeten daarbij transparant communiceren over de kosten die zij aanrekenen, zoals kosten op betalingen. Ze moeten dat doen voordat je een betaling uitvoert én nadat je ze hebt uitgevoerd.

2. Geen extra kosten meer

Handelaars mogen geen extra kosten meer aanrekenen voor bepaalde betaalmethodes. Een webwinkel mag bijvoorbeeld geen kleine toeslag meer aanrekenen wanneer je wilt betalen met een kredietkaart.

3. Veiligere omgeving

Tegenwoordig kun je op heel wat nieuwe manieren betalingen uitvoeren, zoals via vingerafdruk of gezichtsherkenning. Daar waren tot nu nog geen Europese richtlijnen over. PSD2 introduceert nieuwe, strenge regelgeving hiervoor.

Waarom komt PSD2 er eigenlijk?

De eerste richtlijn, de PSD1 uit 2007, bevatte al enkele maatregelen die zorgden voor een uniformere Europese betaalmarkt. Zo kwamen er nieuwe regels voor domiciliëringen (IBAN- en BIC-codes) en betalingen via bank- en kredietkaarten. Door de opgang van nieuwe technologieën en het online shoppen, was het tijd voor een aangepaste richtlijn die de veiligheid garandeert.